Seninle o gün tanıştık, minik bir pirinç tanesiydin o zaman, 0.2 mm. :))
Sonrasında başladı heyecanlarımız:
İlk 3 ay çok önemli, seni çok iyi korumam gerekiyordu, bir yere uzanma, zıplama, sakın düşme!!
Hı bir de ilk 3 ay kimseye söyleme, nazar değmesin... Tabi kime söylüyorsun (!) 2. Ayda hemen hemen tüm aile, yakın arkadaşlar ve sonra hayatımdaki herkes senden haberdar oldular...
Teyzen ve anneannen 2 gün sevinçten ağladılar, duygusal bir ailen var, şimdiden uyarıyorum seni...
3 aydan sonra bir fasulye tanesi büyüklüğüne ulaştın, 7.8 cm. :)) Seni ultrasoundda izlediğimizde dans ediyordun, cinsiyetini merak etmeye başladık. Ama biliyor musun ben biliyordum ilk andan itibaren.
14. Haftada (20 Nisan 2013'te) cinsiyetini öğrendik, dedim ya erkek oldugunu biliyordum zaten. Hayallerimiz daha belirginleşti artık. Baban beni daha çok seveceğini düşünüp kara kara düşünmeye başladı. :)) Tabi Galatasaraylı bir oğlu olacağı ve seninle maçlara gideceği günlerin hayallerini kurmaya başladı bile...
4.ayda yogaya başladık, birlikte güzel ve huzurlu zamanlar geçirdik, nefesler aldık. Sana mesajlar gönderdim durmadan bebeğim, herseyi anlattık sana, acaba duydun mu, anladın mı bizi?
19 Mayıs'ta hareketlerini hissetmeye başladım bebeğim, bu bir mucize... Tatlı birşey yediğim an kıpır kıpır harekete başlıyordun, sen de annen gibi dondurmacı mı olacaksın yoksa?! Sana güzel müzikler dinletiyoruz.
Çok tatlı bir bebeksin, beni hiç üzmedin. Seninle yoğun bir şekilde çalıştık, seyahatlere gittik, ilk tatilimizi yaptık,gezdik tozduk... Bana hiç zorluk çıkarmadın...
31. Haftada herşey son derece yolundayken rutin kontrolümüze gitmiştik, bir öğrendik ki acele ediyormuşsun bebeğim.Gelmek ve bize kavuşmak istiyormuşsun bir an önce... 2 kilonun üstüne çıkmışsın, artık büyüdün. Biz de sana kavuşmak istiyoruz ama hala biraz daha büyümen gerekiyor. Benimleyken çok güvendesin bana güven, acele etme tamam mı?
Seni çok seviyorum,
