Hepler hiçler içeren büyük sözlerimiz var hayatlarımızda. Aslalar, her zamanlarla başlayan cümlelerimiz...
Ben şöyleyim, böyleyim, değişemem, ben istersem olur, istemezsem olmaz. Ben, ben, ben...
Küçük tanrıçalar olarak ortalarda gezinip duruyoruz, herşeyin bize bağlı olduğu yanılgısıyla.
Hoş, gün geliyor büyük konuştuğumuz herşey bir bir karşımıza çıkıyor , bizi tepetaklak ediyor. Ediyor da biz anlıyor muyuz orası tam bir muamma?!
Eğer anlamaya, öğrenmeye, değişmeye hazırsak işimiz kolay, hazır değilsek işte o zaman yandık!
Hayat her defasında karşımıza benzer olaylar çıkaracak demektir bu. Biz aynı problemleri farklı farklı şekillerde yaşayıp duracağız, nedenini bir türlü anlamadan...
Sonra başlayacağız yakınmalara:
Kimse bizi anlamayacak, hep kazık yiyeceğiz, sürekli haksızlığa uğrayacağız, hep bu negatiflikler bizi bulacak, şanssızız işte yapacak bir şey yok!
Bazı insanların da hep nasıl bu kadar şanslı olabildiğini anlayamayacağız.
Biz neden öyleyiz, onlar neden böyle diye hayıflanacağız.
Aslında nedeni basit, nedeni biziz. Kenar ve köşelerimiz, önyargılarımız, dev aynalarımız, korkularımız, bağımlılıklarımız, gözümüzde büyütmelerimiz, takıntılarımız, o büyük büyük konuşmalarımız...
Oysa bilmeliyiz ki; hayatımızda birşey oluyorsa, bize birşey öğretmek için. Olmuyorsa ya o şeyi öğreneceğiz sonra olacak ya da olmaması daha hayırlı...
Ondan sonra o çok istediğimiz işe, aşka, başarıya, paraya ve istediğimiz her neyse o şeye kavuşacağız. O şanslı insanlar kervanına katılacağız.
Aksi halde kendimizi yiyip bitireceğiz, bir ömür...
Okuduğum bir yazıda "eğer sizin olan ya da kirasını ödeyebildiğiniz herhangi bir evde oturuyorsanız, dolabınızda sürekli olarak yemek oluyorsa ve evinizin önünde en az 1 adet arabanız varsa dünyanın %70'inden şanslısınız" diyordu. Yazıya tamamiyle katılıyorum bu yaşanılarak öğrenilen bir hayat sevdiğim bir şarkıda şöyle der "bugünkü aklım olsaydı dünkü hatalarımı yapmazdım ama dünkü hatalarımı yapmasaydım bugünkü aklım olmazdı". Yinede en büyük dersi galiba Nazım'dan dinleyebiliriz
YanıtlaSilYaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi mesela,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
yani bütün işin gücün yaşamak olacak.